مقدمه
به مکرر در بحث علمی و در مباحث مختلف کلمه استارتاپ را می شنویم و همچنین تعرف های مختلفی از ان را می شنویم و باعث سردرگمی های بسیاری برای ما می شود و شاید دقدقه ی فهمیدن معنی جامع و کامل این کلمه را دشته باشیم...
در این جلسه از سلسله جلسات دومینو، تعریف های اکادمیک از استارتاپ توسط دکتر حمیدیا و جناب اقای قانع بیان شد و همچنین تفاوتی از رویکرد سنتی و استارتاپ بیان شد که در ادامه مختصری از آن بیان می شود.
تعریف استارتاپ و ویژگی های ان
استارتاپ به گروه متشکل از 5 الی 10 نفر کفته می شود که هر یک از افراد دارای ویژگی منحصر به فردی بوده و برای رسیدن به هدف خود تلاش می کنند و این گروه دارای ویژگی های مختلفی از جمله مقیاس پذیر بودن،افرادی دارای ابهام پذیر می باشد.
استارتاپ ها می توانند بر اساس شاخص های متفاوت تقسیم بندی بشوند و از جمله نکات مهم در این رابطه این است که استارتاپ لزوما به دنبال کسب پول یا سود اوری نیست و شاید ارائه یک خدمت هدف یک استارتاپ باشد.
از دیکر نکات در زمینه استارتاپ این است که هر اپلیگیشن و یا هر برنامه ای که ایتی بیس باشد لزوما استارتاپ نیست.
شکست در هر حرفه ای وجود دارد و از جمله ریسک های مهم می باشد در استارتاپ هم امکان دارد که با شکست رو برو شویم [1]یا مجبور شویم بخشی یا کل ایده و فکرمان را تغییر دهیم [2]. از این رو تا رسیدن به هدف،ویژگی های جدید به استارتاپ ما اضافه می شود یا از آن کم می شود.
تفاوت رویکرد سنتی و استارتاپ
در رویکرد سنتی شاهد هستیم که عده ای از افراد برای تحقق هدف که معمولا کسب سود می باشد به دور هم جمع می شوند و بعد از انجام کارهای اداری و ثبت یک فعالیت خاص و فراهم اوردن وسایل آن شروع به فعالیت می کنند در حالی که در استارتاپ،همانطور که پیش تر کفته شد افراد دارای ابهام هستند بدین معنی که افراد در تکاپو و تلاش در جهت رسیدن به یک ایده پخته و ناب بود و بعد از رسیدن به یک هدف صحییح و خاص که قبل از ان امکان دارد در هدف اولیه خود تغییراتی ایجاد کرده و یا هدف خود را به کلی تغییر داده شروع به انجام کارهای اداری بدهند از این رو استارتاپ ها در ابتدایی کار هیچ هزینه ای در رابطه با ثبت برند و یا امور مالیاتی و غیره ندارند و تنها تمرکزشان بر ایجاد یک هدف مشخص می باشد و همچنین کسب سود و درامد بعد از رسیدن به نتیجه شاید مورد اهمیت قرار گیرد.
پایان
